Παρότι παραδοσιακά η Ελλάδα ζητούσε τη ρωσική υποστήριξη στα ζητήματα που αφορούν τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, η συγκυρία του «νέου Ψυχρού Πολέμου» έχει κάνει τα πράγματα πιο σύνθετα
Εάν κανείς κοιτάξει την ιστορία των ελληνορωσικών (και πιο παλιά των ελληνοσοβιετικών) σχέσεων, θα διαπιστώσει ότι οι περισσότερες ελληνικές κυβερνήσεις προσπαθούσαν να εξασφαλίσουν την έστω και σε φραστικό επίπεδο υποστήριξη της Ρωσίας στα ζητήματα που αφορούν τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Ακόμη πιο έντονη είναι αυτή η τοποθέτηση εάν δούμε τις ρωσικές (και παλαιότερα σοβιετικές) τοποθετήσεις για το Κυπριακό, όπου υπάρχει μια πάγια στάση υποστήριξης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Σε αυτό συντελούσε και το γεγονός ότι η Ρωσία, επέμεινε σε μια πιο «κλασική» αντίληψη των διεθνών σχέσεων, με έμφαση στην ειρηνική συνύπαρξη, την αποφυγή επεμβάσεων και τις ισορροπίες ισχύος. Αυτή είναι μια στάση που γενικά την έφερνε σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, όταν αυτές υιοθετούσαν μια στρατηγική περισσότερο δυναμικών επεμβάσεων.
Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια οι ελληνορωσικές σχέσεις δείχνουν να περνούν μια περισσότερο αμήχανη θέση. Η επιδείνωση που υπήρξε επί θητείας του Νίκου Κοτζιά στο ΥΠΕΞ, παρά τη μετέπειτα προσπάθεια να πέσουν οι τόνοι, δεν ακολουθήθηκε από μια πραγματική σημαντική βελτίωση παρά τις σχετικές διαβεβαιώσεις.
Ούτε είναι τυχαίο το κλίμα που διαμορφώθηκε με αφορμή τα αρχικά δημοσιεύματα για τουρκική NAVTEX για ρωσικές ασκήσεις στη Μεσόγειο που οδήγησαν σε διαδοχικές διαψεύσεις και από τη ρωσική διπλωματία, που μίλησε ουσιαστικά για κατευθυνόμενη προπαγάνδα, αλλά και από την Κυπριακή κυβέρνηση που αποσαφήνισε ότι δεν έγινε κάτι διαφορετικό από προηγούμενες διαδικασίες.
Το φόντο του νέου Ψυχρού Πολέμου https://www.in.gr
Read more...