Eλλάδα και ρωσο-τουρκικοί πόλεμοι

Eλλάδα και ρωσο-τουρκικοί πόλεμοι
ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ άραγε στο ξεκίνημα του πρώτου ρωσο-τουρκικού πολέμου του 21ου αιώνα;
Από τους δώδεκα(!) πάντως ρωσο-τουρκικούς πολέμους που έγιναν μεταξύ 16ου και 20ού αιώνα, η Ελλάδα επηρεάστηκε τουλάχιστον στους μισούς, άλλοτε με θετικό κι άλλοτε με αρνητικό τρόπο.

Ποιος δεν θυμάται από το σχολείο τα άτυχα επαναστατικά κινήματα του 1770 και του 1790, όταν το «ξανθό γένος» έσπειρε στο σπόρο της ελπίδας στους σκλαβωμένους Ελληνες, για να τους εγκαταλείψει στο έλεος των Οθωμανών. Νικήτρια και στις δύο περιπτώσεις βγήκε η τσαρική αυτοκρατορία, πετυχαίνοντας σημαντικές παραχωρήσεις από την πλευρά της Υψηλής Πύλης, που ευνόησαν τους Ελληνες εμπόρους και ναυτικούς (οι περίφημες «διομολογήσεις» της Συνθήκης του Κιουτσούκ Καϊναρτζή). 

Το 1806 η καταστροφή της Πελοποννήσου από τους Τουρκαλβανούς ήταν πολύ νωπή. Ομως ο ρωσο-τουρκικός πόλεμος του 1828-29 έφερε τα χριστιανικά στρατεύματα στο κατώφλι της Ανδριανούπολης, επισφραγίζοντας την Ελληνική Ανεξαρτησία μαζί με τη Ναυμαχία του Ναυαρίνου. Χωρίς μάλιστα αυτή την επιθετική ενέργεια των Ρώσων είναι αμφίβολο αν η Ελλάδα θα κέρδιζε κάτι περισσότερο από την αυτονομία της Σερβίας (1804) κι αν τα σύνορά της θα ξεπερνούσαν τον Κορινθιακό.

Ο Κριμαϊκός Πόλεμος του 1853-56 έθεσε τον Οθωνα προ του διλήμματος αν πρέπει να επιχειρήσει την απελευθέρωση Θεσσαλίας, Ηπείρου και Κρήτης όπως επέτασσε το αλυτρωτικό όραμα ή αν είναι φρόνιμο να περιμένει. Ευτυχώς, επέλεξε το δεύτερο. Ετσι, στον ρωσο-τουρκικό πόλεμο του 1877-78 η χώρα μας προσάρτησε τη Θεσσαλία και το νομό Αρτας χωρίς να ρίξει τουφεκιά. Το Ανατολικό Ζήτημα έβρισκε σιγά σιγά τη λύση του, μέσα από τις καραμπόλες των Μεγάλων Δυνάμεων.

Η επόμενη (και τελευταία ως τις μέρες μας) ρωσο-τουρκική διένεξη εντάσσεται στα κεφάλαια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Τα ρωσικά στρατεύματα κατέλαβαν το 1916 την Τραπεζούντα δίνοντας φτερά στο ελληνικό στοιχείο του Ανατολικού Πόντου, που αναγκάστηκε το 1918 να εκπατριστεί όταν οι Τούρκοι ξαναπήραν εκείνα τα μέρη με την Ανακωχή του Ερζιντζάν. 

Αν προσέξατε, όλοι οι ρωσο-τουρκικοί πόλεμοι ήταν ανάμεσα σε αυτοκρατορίες, την οθωμανική και την τσαρική. Υπήρχε έντονο το στοιχείο της θρησκευτικής αντιπαράθεσης, με το γέρας της Κωνσταντινούπολης να πυρπολεί ένθεν και ένθεν. 

Ομως, από τη δεκαετία του ‘50 και μετά ένας πόλεμος Τουρκίας-Σοβιετικής Ένωσης θα ισοδυναμούσε με Τρίτο Παγκόσμιο (ΝΑΤΟ vs Συμφώνου Βαρσοβίας). Γι’ αυτό και δεν έγινε ποτέ. 

Σήμερα Σύμφωνο Βαρσοβίας δεν υπάρχει και η Τουρκία αποτελεί τον πιο προβληματικό και αναξιόπιστο σύμμαχο της Δύσης και του ΝΑΤΟ. Οι άκαμπτες ισορροπίες έχουν διαταραχθεί. Οι συμμαχίες είναι θολές και πρόσκαιρες, οι ατζέντες των κρατών έχουν αλλάξει. Η Ρωσία θυμίζει όλο και πιο πολύ την παλιά αυτοκρατορία. Η Τουρκία το ίδιο. Η Ελλάδα είναι μια υποτελής επαρχία της γερμανικής Δύσης. Το έργο που θα δούμε είναι καινούργιο. Οι ιστορικές αναλογίες σταματούν κάπου εδώ… 

http://www.e-typos.com/gr